Bir Yakınma Yazısı
EV
Bay Pierre Loti;
Yeter artık boşalt şu evi
Sokak, sokak ev aramaktan
Ayaklarıma kara sular indi…
Bay Pierre Loti;
Yüzyıllardır konakladığın bu yer
Gözlediğin bu manzara
Artık yetti ama;
Haliç’e övgüler, Altın boynuz
Doğrusunu istersen bu sözlere tokuz…
Sen Eyüp sırtlarına
Araplar’a Boğaz’ın yamaçları
Adalara azınlıklar
Sonunda bende başladı azgınlıklar…
Bay Pierre Loti;
Bozmak istemezdim keyfini
Böyle zor olmasaydı ev bulmak
Daha yüzyıllarca yudumlardın kahveni…
Biliyorsun ki;
Ev yok, bulunsa da istenen para çok
Yoksa hiç çalar mıydım kapını ?...
Huzurla yazardın yazılarını…
Neylersin ki boş ev yok
Başımı sokacak, aşımı kaynatacak
Bilesin ki bu gidişle yolum şaşacak
Bakırköy’e doğru…
İyisi mi sen zora koşmadan beni
Başvurmadan da yargıca
Edebinle boşalt şu evi…
Dar gelmez odaları, yetişir
Üstelik sendense, bana daha bir yakışır
Kaygılanma arasıra konuk da gelebilirsin çaya
Bir zaman da ben süreyim keyfini
Şimdi de sen çık bakalım kiraya…
Pierre Loti; bilindiği gibi Osmanlı Dönemi’nde İstanbul’a gelip, Eyüpsultan İlçesi’nde, Haliç kıyılarında, Osmanlı’nın hoşgörüsünden yararlanıp, İstanbul’un keyfini süren bir Fransız yazardır.
O dönemde, onun yaşadığı ev, günümüzde “Pierre Loti Kahvesi” olarak bilinmektedir, kuşkusuz tadını da Fransız, İngiliz, Amerikalı gezginlerle birlikte Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin yurttaşları çıkarmaktadır. Bununla birlikte; bizlere övgüler düzerek, hoşgörümüzü (kuşkusuz bilinçli, ama ikiyüzlü tatlı dilleriyle) kullanarak, Truva Atı örneği içimize girip, bizleri sömüren/bölen/özdeğerlerimize yabancılaştıranlara bir göndermedir EV dizelerim… Gerçi Pierre Loti yüzde yüz böyleleri gibi olmasa da, o bir simgedir anlatımımda…
2005 yılı yaz başlarında, Atatürk’ün Yalova Termal Kaplıcaları’nın altın tabakta Araplar’a sunulmaya çalışıldığı anımsandığında ya da Arap petro-dolarları için İstanbul’a utanç kulelerinin dikilmesinin amaçlandığı günler anımsandığında anlamlı bulunacaktır EV dizelerim…
Ve daha da geçmişe, TÖ dönemine gidersek; ÖZAL döneminde, Araplar önce “5 villalık” yer edindiler Uludağ’da… Daha sonra çoğaldılar, elbetteki Bursa yerel yönetimine, bugün ülke genel yönetiminde de olanların gelmesiyle… Üstelik bu Araplar, dağ köylülerini de rahatsız ettiler, villalarının önünden geçerken, “na’mahremlerine halel geldiği” gerekçesiyle Bursalı dağ köylülerini dövdüler…
Bursa Kent Konseyi’nde Uludağ’ın (ki birinci sınıf SİT alanıdır ve de elbetteki Bursa’nın akciğerleri orman alanlarıdır) Araplar’ın ve ülkemizi Araplaştırmak isteyenlerin saldırısına uğraması tartışıldı, kaçak yapılaşmayı engellemek için Bursa Jandarma Bölge Komutanlığı çok etkili oldu. Ama ne yazık ki yönetimdekiler ( genel ve yerel yönetimdekiler) çıkardıkları yasalarla; orman alanlarına saldırmak, ülkemiz topraklarını yabancılara satmak için canla başla çalışmaktalar…
Bugün Uludağ; ülkemizi Araplaştırmak isteyenlerin kurtarılmış bölgesi gibi… “Her şey satılık” diye yola çıkanlar, Kemal ATATÜRK’ün öncülüğünde bir Kurtuluş savaşı veren Türk Ulusu’nun kazanımlarını bir, bir yitirmek, ulusal egemenliğimizden ve bağımsızlığımızdan ödün vermek ve giderek ülkemizi sömürge durumuna düşürmek için göreve gelmişler… Ne acıdır ki ulusumuzun büyük çoğunluğu, bu gidişe dur demek şöyle dursun, kaygısızca, aldırmazca bir tutum içindedir. Ülkemiz de ellerimizden kayıp, gitmektedir…
Bursa’nın Uludağ’ında yaşanan Araplaşma’dan da bize ne diyeceklere küçük bir anımsatma; o günlerin Jandarma Komutanı, Ergenekon Terör Örgütü yaftasıyla, tutuklu… Üstelik Araplaşma yalnızca Uludağ ile sınırlı kalsa; ne gam, ne tasa ?... Ya da RTE avanesiyle ve de BOP düşleriyle Ortadoğu topraklarına iki günde bir ayak basmasa… Ulusal Takım bazında gerçekleştirlen futbol maskeli Ermenistan ayak oyunlarından da önemli Arap topraklarındaki Suriye ve Irak gezileri… Şu “one minute” gazileri bakalım daha ne işler açacak başımıza ?...
Selma ERDAL; Bursa